(*post_date
format="%d %B %y ، %H:%M"*)
قرآن کریم یکی از عوامل رستگاری و از صفات مؤمنان راستین را خشوع در نماز معرفی می نماید: قَدْ َفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ،الَّذِینَ هُمْ فِی صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ:: به راستى که مؤمنان رستگار شدند،همانان که در نمازشان فروتنند (مؤمنون،آیه1و2).ابوحمزه ثمالی می گوید زین العابدین (علیه السلام) را در حال نماز دیدم که ( عبا ) مبارک از دوشش افتاد.عبارا به دوش نیفکند تا نمازش تمام شد.پرسیدم چرا در حال نماز ( عبا ) را درست نکردید ، فرمود وای بر تو میدانی در مقابل چه کسی ایستاده بودم از نماز بنده مقبول نمی شود مگر آن مقدار که حضور قلب و اقبال داشته باشد.عرض کردم پس در این صورت ما هلاک شده ایم با نمازهائی که داریم ، فرمود : نه ، خداوند جبران آنها را به نمازهای نافله ای که میخواندید می نماید. انوار نعمانیه صفحه 238 ، پند تاریخ جلد 5 صفحه 217. در حدیثی دیگر از امام باقر(علیه السلام) می خوانیم: هنگامی که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در مسجد نشسته بود مردی وارد شد و نماز خواند ، ولی رکوع و سجود آنرا بطور کامل انجام ندارد ، پیامبر (ص) فرمود : همانند کلاغ نوک زد ، اگر او بمیرد و نمازش چنین باشد با دینی غیر دین من مرده است. محجة البیضاء جلد 1 صفحه 340 همچنین در حدیثی از امام صادق (علیه السلام) می خوانیم: کسی که دوست دارد بداند نمازش پذیرفته شده است یا نه ؟ باید ببیند آیا نمازش او را از زشتیها و ناپاکی ها دور کرده است ؟ پس به اندازه ای که دور کرده باشد همانقدر از نمازش پذیرفته شده است. بحارالانوار جلد 82 صفحه